Donaties
De Kroniek van Enkhuizen wordt gewaardeerd door veel Enkhuizers, Oud-Enkhuizers en toeristen en daar zijn wij uiteraard erg blij om.
Wilt u een donatie doen aan de Stichting Kroniek van Enkhuizen om zo het onderhoud / behoud van deze website, de billboards en de voortzetting van de kranten te stimuleren, dan kunt u gebruikmaken van het rekeningnummer 145974375 t.a.v. de Stichting Kroniek van Enkhuizen.
|
De Kroniek van Enkhuizen brengt de Enkhuizer geschiedenis opnieuw tot leven
Middels infozuilen op 19 locaties verdeeld over de stad worden beelden en krantenverhalen van het tijdperk 1880 tot 1935 opnieuw uitgelicht. Een historisch document voor de stad Enkhuizen, waaraan een speciale wandelroute gekoppeld is. Ter ondersteuning van deze wandelroute is een historische krant uitgegeven. Op deze website vindt u het laatste nieuws en kunnen bewoners en geïnteresseerden verder meeschrijven aan de Enkhuizer geschiedenis.
Onderwerp: Categorie
Mijn overgrootmoeder heette Trijntje Frankfort. Ze was getrouwd met
Steven Ton en is overleden in het vroege voorjaar van 1945.
Het is mij bekend dat van de (vrij grote) familie Ton weinigen meer
over zijn in Enkhuizen.
Hoe is het wat dit betreft met de familie Frankfort. Zijn er
nog mensen die dit wat zegt ? Ik zou het fijn vinden van u te
horen!
Onderwerp: Categorie
Jarenlang is bij Enkhuizen, aan de noordzijde van het
Krabbersgat, op de westelijke strekdam van het Krabbersgat, een
misthoorn aanwezig geweest.
Vanaf 1 februari 1915 liet deze misthoorn zijn
sinistere geloei horen bij dichte mist.
De misthoorn heeft tot omstreeks 1980 zijn w...
Onderwerp: Categorie
Ik zoek informatie over de familie van mijn vader Henk Honig,
Gerard Honig, Femmy Honig. De familie Wijsman, Gerard wijsman. De
familie Honig woonde in de wagenaarstraat.
Kan iemand mij wat vertellen over deze foto, mijn grootmoeder Annie
Honig-Wijsman staat...
Onderwerp: Categorie
4 vragen. Wie weet het antwoord?
1.
In welke (kerk)zaaltje is dit?
2.
Bij welke gelegenheid is deze foto genomen? (ca 1962)
3.
Wie kent de heren rechts in beeld?
4. &...
Onderwerp: Categorie
Niet
alleen op Internet is de Kroniek van Enkhuizen te vinden.
Meestal staat er woensdags een artikel voor die Kroniek ook in de
Enkhuizer Courant, geschreven door Oud-Enkhuizen voorzitter
Klaas Koeman. In deze artikelen wordt telkens een gebeurtenis uit
een bepaald dece...
Onderwerp: Categorie
Heel lekker weer was het toen
ik een keer op het Weelenpad fietste. Dat Weelenpad is vanuit
Enkhuizen mooi aangelegd, niet recht uit, recht aan, maar
slingerend door weilanden en een stukje bos, richting Lutjebroek.
Alle jaargetijden is het mooi om daar te fietsen en op dat m...
Onderwerp: Categorie
Al weer
een tijdje geleden bezochten mijn vrouw en ik de Zaanse Schans.
Onze auto met fietsdrager parkeerden we op een Carpoolplaats een
eind daar vandaan en fietsen er verder naar toe. We bekeken de
aparte, groen geverfde huisjes en ook het oudste Albert Heijn
winkeltje werd ...
Onderwerp: Categorie
Op de foto mijn Vader Klaas Visser en mijn Moeder
Lies Visser Slok met de viskraam, op het
Verlaat in Enkhuizen,
dit is al heel wat jaren terug ik denk zo ongeveer 1959,ik was net
15 jaar.
Omdat ze altijd samen op de kermis stonden moe...
Onderwerp: Categorie
In de dertiger- en veertiger jaren hadden mijn grootouders, Steven
en Ella Ton een viswinkel op Dijk 6,
Ik zou het zo leuk vinden om, mede t.b.v. hun laatst levende
dochter, Annie Ton, ( inmiddels 91) in contact te komen met
Enkhuizers die herinneringen aan mijn Opa en Oma en mijn tante
Annie hebben.
Ook foto's van het pand Dijk 6 zijn zeer welkom. Het is het huis
naast het huid...
Onderwerp: Categorie
Als jochie was het voor mij altijd een avontuur als ik met de boot
meemocht. Die vertrok ´s ochtends om 0600 uur uit
Enkhuizen. Eerst deden de brugwachters van de havendienst de
drommedaris brug trouw open om die tijd, later ging de boot
s´middags al door de brug, zeker om overuren van de havendienst te
verminderen. Die had je vroeger niet, je deed gewoon wat je
werruk was.&...
Het team van De Thuishaaldertjes is op zoek naar de echte verhalen achter De Thuishaaldertjes. Wie waren deze kinderen van De Anjo, waar zijn ze gebleven en hoe is het hen vergaan?
Van een aantal kinderen is bekend dat zij in Enkhuizen zijn gebleven en door hun pleegouders zijn geadopteerd. Anderen gingen na de oorlog terug naar hun eigen ouders en hielden contact met het pleeggezin. In veel gevallen zijn de banden volledig verbroken en is het maar de vraag of de kinderen zelf ooit hebben geweten dat ze als baby in Enkhuizen zijn opgevangen.
Bent of kent u iemand die als baby aan boord was van de Anjo? We komen graag met u in contact via onderzoek@thuishaaldertjes.nl of tel. nr. 06 20672292 (Jenny Tuytel).
Het verzet in Enkhuizen lijkt gedomineerd te worden door een klein aantal personen, zoals de verzetsstrijders naar wie een straat is vernoemd en een monument is gemaakt. Maar hoe zit het met de andere verzetsstrijders?
Berend van der Veer (Kleinzoon van Jan Lenters) vertelt het verhaal over zijn opa Jan Lenters en zijn aandeel in het verzet.
In onze rubriek in Weekblad
de Drom publiceren wij elke week een foto uit ons archief.
Bijvoorbeeld een bruin geworden portret of een vervaagde foto met
een gezellig uitziende bijeenkomst met een aantal Enkhuizers.
Van veel foto’s weten wij niet waar in Enkhuizen of wanneer het is
of wie de mensen die er op staan zijn.
Help ons het onbekende weer bekend te maken! Herkent u iets of
iemand? Laat het ons weten via
e-mail, telefoon of Word gratis
lid van de Kroniek van Enkhuizen en plaats een reactie bij de
foto waarover u ons meer kunt vertellen. De reacties worden zowel
hier op de Kroniek van Enkhuizen als in Weekblad de Drom geplaatst.
Op 10 Oktober 1907 schreef een boze lezer een brief naar de
Enkhuizer Courant: „Achter ons staat de Stad, trapgevels van oude
huizen gluren tusschen ’t boomgroen door, de statige, oude huizen
der Breedstraat staan voornaam achter hun groote tuinen, en boven
alles heffen zich de slanke Zuidertoren en ’t fijnbelijnde torentje
van het stadhuis.”
In oktober 1958 publiceerde de Westfriese Industriecommissie een
rapport met de titel De Structurele Problemen van Oostelijk - en
Midden West-Friesland. Het was een sombere titel van een enigszins
somber rapport. De Enkhuizer Courant schreef er een artikel over
met de dramatische kop: Quo Vadis West-Friesland? En daaronder:
Richtlijnen voor de Toekomst van ons Gewest.
In de Enkhuizer raadsvergadering in juni 1917 werd het rapport van
de vruchtbomencommissie besproken. De raadsleden waren vol lof over
het werkstuk. B en W dienden, op basis van het rapport, het
voorstel in om langs de Vest en de Spijtbroeksburgwal noten- en
vruchtbomen te planten. De Boschlaan en de Noorderweg bleven
voorlopig zoals ze waren, de oude bomen mochten blijven staan.
Het idee was al in 1907 geopperd, maar pas in 1917 nam de
gemeenteraad van Enkhuizen het serieus. Was het niet mogelijk om
het gemeentelijk grondbezit beter te benutten? Natuurlijk, hier en
daar was een stukje grond verhuurd, maar het rendement kon toch
veel hoger? Het idee was om vruchtbomen te planten.
Waarschijnlijk nam de raad het idee nu wel serieus, omdat het
oorlog was. Nederland kon gelukkig neutraal blijven, maar de Eerste
Wereldoorlog had wel degelijk gevolgen voor het land. De komst van
een grote groep Belgische vluchtelingen, in totaal een miljoen
mensen, was ook aan de Enkhuizers niet voorbij gegaan. Lange tijd
bivakkeerde een groep in het Rijks-betonningsmagazijn op de
Bierkade. Later kregen ze ook onderdak in het weeshuis, de
pastorie, de diaconie en het St. Nicolaasgesticht.
Voor het lezen van de jaarverslagen van de Gezondheidscommissie in
Enkhuizen moet je een beetje sterke maag hebben. Klachten over
stank, omdat de buurman tegen de buitenmuur van je huis een
(paarde) mestvaalt heeft opgeworpen en het vocht dwars door de muur
in je woonkamer trekt. Privaten boven een grachtje met stilstaand
water, of boven een slootje dat droog was gevallen.
Op 21 juni 1906 deelde de Gezondheidscommissie aan het
gemeentebestuur van Enkhuizen mee dat ze zich zorgen maakte over
een mestvaalt. Nu waren daar meer van in de stad, maar deze lag
bijna boven de veel gebruikte regenwaterbak van de Westerkerk en
vlak achter het zogenaamde Kostenloze Schooltje aan de
Westerstraat. Een zeer onhygiënische en ongezonde situatie.
Alsof de duivel er mee speelde: na een kwakkelend begin van de
winter begon het in januari te vriezen dat het kraakte. En dat
terwijl er een enorm tekort aan kolen was. De gasfabriek kon niet
meer fatsoenlijk produceren, het leidde tot luide klachten van
huisvrouwen die wanhopig probeerden te koken op het slechte gas dat
nog uit de leidingen kwam.
Er werd veel gefeest na de oorlog. Overal in Enkhuizen werden
buurtverenigingen opgericht die bevrijdingsfeesten organiseerden.
Die verenigingen bleven nog jaren actief. Het enthousiasme om iets
te vieren was zo groot dat er zelfs overlegd moest worden wie welk
feest organiseerde. Afgesproken werd dat de Oranjevereniging de
nationale feestdagen, Julianadag op 30 april en Koninginnedag op 31
augustus, voor zijn rekening zou nemen.
Het bleef na de oorlog zeuren met het gas in de stad en de
omgeving. De Enkhuizer gasfabriek was verouderd en door de oorlog
was er van onderhoud ook niet veel gekomen. Het was ook moeilijk om
aan kolen te komen. De mijnen in Limburg werkten op volle kracht,
maar ze konden niet aan de vraag van de industrie, de spoorwegen en
de vele huishoudens voldoen. En als er al kolen geleverd werden dan
waren ze ook nog eens van slechte kwaliteit.
Zoek in Beeldarchief
Zoekt u specifieke beelden van Enkhuizen op deze website? Via het bovenstaande formulier kunt u alle foto’s en videos op deze website doorzoeken.
|
|